17.04.2015
Tłumaczenie na podstawie wersji angielskiej i francuskiej
Wzorzec FCI nr 101
BULDOG FRANCUSKI
(Bouledogue Français)
TŁUMACZENIE: ……………….., aktualizacja: Renata Berlińska
POCHODZENIE: Francja
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 03.11.2014
UŻYTKOWOŚĆ: Pies ozdobny i do towarzystwa
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 1.1: Małe molosowate.
Nie podlega próbom pracy
ZARYS HISTORII RASY: Prawdopodobnie, jak wszystkie dogowate i molosy z Epiru
i Cesarstwa Rzymskiego, ten krewniak buldoga angielskiego, psów średniowiecznych
Alanów i małych odmian francuskich ras dogowatych, znany dziś jako buldog francuski, jest
wynikiem rozmaitych krzyżówek, przeprowadzanych przez zapalonych hodowców
w robotniczych dzielnicach Paryża około roku 1880. W okresie tym właścicielami buldogów
byli tragarze, rzeźnicy i wozacy paryskiego targowiska Les Halles; wkrótce jednak, dzięki
swemu niezwykłemu wyglądowi i usposobieniu, rasa zjednała sobie względy arystokratów
oraz artystów i stała się niezwykle popularna. Pierwszy klub buldoga francuskiego został
założony w Paryżu w 1880 r. Pierwsze rejestracje miały miejsce w roku 1885, zaś wzorzec
ustanowiono w roku 1898, tzn. w roku uznania rasy przez francuskie Société Centrale Canine.
Pierwszego buldoga francuskiego wystawiono w roku 1887. Wzorzec, zmodyfikowany
w latach 1931-1932 i 1948, został ponownie zredagowany w roku 1986 przez H.F. Reanta
przy współpracy R. Triqueta (publikacja FCI w 1987 r.), następnie w roku 1994 przez
Violette Guillon (publikacja FCI w 1995 r.) i ostatnio w roku 2012 przez komitet Klubu
Buldoga Francuskiego
WRAŻENIE OGÓLNE: Typowy mały molos. Pies mocny w swej małej postaci, krótki,
krępy, zwarty we wszystkich proporcjach. Szata gładka, nos zadarty, uszy stojące, ogon
naturalnie krótki. Pies musi sprawiać wrażenie zwierzęcia aktywnego, inteligentnego,
o dobrze rozwiniętej muskulaturze, zwartej budowie i mocnym kośćcu. Żadna cecha nie
może zaburzać ogólnej harmonii w budowie i ruchu psa.
WAŻNE PROPORCJE: Długość ciała mierzona od stawu barkowego do końca zadu jest
nieznacznie większa niż wysokość w kłębie. Długość kufy stanowi mniej więcej 1/6
całkowitej długości głowy.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: pies towarzyski, żywy, skory do zabaw, zaborczy.
GŁOWA: Musi być mocna, szeroka i graniasta; skóra na głowie tworzy nieprzesadne,
symetryczne fałdy i zmarszczki.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Szeroka, między uszami niemal płaska, czoło wypukłe. Wydatne łuki nadczołowe,
przedzielone wyraźną bruzdą biegnącą między oczami. Bruzda nie może rozciągać
się na czaszkę. Guz potyliczny słabo rozwinięty.
Stop: Zaznaczony
TWARZOCZASZKA: Głowę buldoga francuskiego charakteryzuje skrócenie części
szczękowo-nosowej oraz nieznaczne do umiarkowanego nachylenie grzbietu nosa
ku tyłowi, przez co nos jest nieco cofnięty i zadarty.
Nos: Czarny, szeroki, cofnięty; nozdrza szeroko rozwarte i symetryczne, skierowane skośnie
ku tyłowi. Zarówno cofnięcie nozdrzy jak i zadarty kształt nosa muszą jednak umożliwiać
normalne oddychanie przez nos.
Kufa: Bardzo krótka, szeroka, z koncentrycznymi, symetrycznymi fałdami.
Wargi: Grube, nieco luźne i czarne. Górna warga łączy się z dolną w jej środkowej części,
całkowicie zakrywając zęby. Profil górnej wargi jest opadający i zaokrąglony. Język nie może
być widoczny jeśli pies nie jest pobudzony.
Szczęki/Uzębienie: Szczęki szerokie i mocne. Żuchwa jest wysunięta przed górna szczękę
i wygięta ku górze. Łuk dolnych siekaczy jest zaokrąglony. Szczęka nie może
być skrzywiona ani skręcona. Odległość między łukiem górnych i dolnych siekaczy nie
jest ściśle określona; istotne jest schodzenie się warg w taki sposób, aby całkowicie
zakrywały zęby. Dolne siekacze są wysunięte przed górnymi. Siekacze i kły powinny
być właściwie wykształcone. Pożądany jest komplet zębów w zgryzie.
Policzki: Dobrze rozwinięte.
Oczy: Dobrze widoczne, o żywym wyrazie, osadzone nisko, dość daleko od nosa i uszu,
ciemne, dość duże, zaokrąglone. Białkówki powinny być całkowicie niewidoczne, kiedy pies
patrzy na wprost. Oprawa powiek musi być czarna.
Uszy: Średniej wielkości, szerokie u nasady i zaokrąglone na końcach. Osadzone wysoko na
głowie, ale niezbyt blisko siebie, noszone prosto. Otwór słuchowy skierowany ku przodowi.
Skóra uszu musi być delikatna i miękka w dotyku.
SZYJA: Krótka, mocna, lekko wygięta, bez łałoku, rozszerza się w kierunku łopatek.
TUŁÓW:
Górna linia: Wznosi się stopniowo, ale nie przesadnie, od kłębu do lędźwi. Tego typu
ukształtowanie linii grzbietu, określane jako grzbiet karpiowaty, jest typowe dla rasy.
Grzbiet: Szeroki, muskularny, mocny i stabilny.
Lędźwie: Krótkie, szerokie i wysklepione
Zad: wyraźnie opadający
Klatka piersiowa: Cylindryczna i głęboka (sięgająca nieco poniżej łokcia); określana jako
beczkowata, z mocno wysklepionymi żebrami,. Przedpiersie szerokie, widziane z przodu
ma kształt kwadratu.
Linia dolna i brzuch: Brzuch podciągnięty lecz nie przesadnie podkasany.
OGON: Naturalnie krótki, idealnie- wystarczająco długi, by zasłonić odbyt, nisko
osadzony, raczej prosty, gruby u nasady i zwężający się stopniowo ku końcowi.
Dopuszczalny jest ogon skręcony, zawinięty, załamany lub dłuższy, lecz nie sięgający
poniżej stawu skokowego. Ogon, nawet w ruchu, nie przekracza linii poziomej grzbietu.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Wygląd ogólny: Widziane z boku i z przodu – ustawione pionowo i równolegle.
Łopatki: Ustawione mocno ukośnie.
Ramię: krótkie, grube, muskularne, lekko wygięte.
Łokcie: osadzone blisko ciała i ściśle przylegające.
Przedramię: krótkie, proste i muskularne.
Nadgarstki: Mocne i krótkie.
Śródręcze: Krótkie, widziane z boku ustawione nieco skośne.
Łapy: Małe, okrągłe i zwarte, tzw. kocie łapy, odstawione lekko na zewnątrz. Palce
zwarte, pazury krótkie, grube i czarne.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Kończyny tylne mocne i muskularne, nieco dłuższe niż przednie,
co powoduje uniesienie zadu. Nogi, widziane z boku i z tyłu, ustawione prosto
i równolegle.
Uda: Muskularne i mocne.
Stawy skokowe: położone dość nisko, nie nazbyt ukątowane ani przesadnie strome.
Śródstopie: mocne.
Tylne łapy: Okrągłe, zwarte, nie skierowane do środka ani na zewnątrz.
CHÓD/RUCH: Kończyny, widziane zarówno z przodu jak i z boku, poruszają
się równolegle w stosunku do płaszczyzny pośrodkowej ciała. Ruch swobodny, mocny i
płynny.
SKÓRA: napięta.
SZATA:
WŁOS: Gładki, przylegający, lśniący i miękki, bez podszerstka.
MAŚĆ: jednolicie płowa lub płowa pręgowana, ewentualnie z białymi znaczeniami.
Umaszczenie bez znaczeń, ewentualnie z małą ilością bieli:
Pręgowane: umaszczenie płowe z umiarkowanym poprzecznym ciemnym pręgowaniem,
tworzącym „tygrysi” wzór. Mocne pręgowanie szata nie może całkowicie przesłaniać
podstawowego płowego umaszczenia. Możliwe występowanie czarnej maski.
Dopuszczalne niewielkie białe znaczenia.
Płowe: umaszczenie jednolite, od jasno- do ciemnopłowego, z możliwym rozjaśnieniem
spodnich partii ciała. Czarna maska może występować lub nie, jednak preferowane są
osobniki z maską. Możliwe jest występowanie niewielkich białych znaczeń.
Umaszczenie z umiarkowaną lub dużą ilością bieli:
Pręgowane z umiarkowaną lub dużą ilością bieli: biel rozmieszczona równomiernie
na całym ciele. Tolerowane są nieliczne plamy pigmentu na skórze.
Płowe z umiarkowaną lub dużą ilością bieli: biel rozmieszczona równomiernie na całym
ciele. Tolerowane jest występowanie nielicznych plam pigmentu na skórze. Nos musi być
zawsze czarny, niezależnie od koloru szaty, nigdy brązowy lub błękitny. Osobniki
całkiem białe, z czarną oprawą oczu i czarnym nosem są dopuszczalne, ale niepożądane
ze względu na ryzyko głuchoty.
WYSOKOŚĆ I MASA CIAŁA:
Wysokość w kłębie: Psy: 27-35 cm
Suki: 24-32 cm
Dopuszczalne jest odchylenie o 1 cm powyżej lub poniżej podanych wymiarów.
Masa ciała: Psy: 9-14 kg
Suki: 8-13 kg
U osobników typowych dla rasy dopuszczalna jest masa ciała większa o 500g.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane
w zależności od ich nasilenia oraz wpływu na zdrowie i komfort życia psa.
Intensywna wyrażone cętkowanie u osobników pręgowanych z białym
Intensywne cętkowanie u osobników płowo-białych
Ciemna pręga biegnąca wzdłuż kręgosłupa u osobników płowych
Białe skarpetki u osobników pręgowanych i płowych
Jasne pazury
WADY POWAŻNE:
Przesadnie wyrażony typ rasy
Kufa zbyt długa lub przesadnie krótka
Język widoczny przy zamkniętym pysku
Jasne oczy
Pozioma linia grzbietu na odcinku od kłębu do lędźwi
Niedostateczna pigmentacja warg, nosa i powiek, których obwódki nigdy nie mogą
być całkowicie pozbawione pigmentu.
Zgryz cęgowy
WADY DYSKWALIFIKUJACE:
Agresja lub nadmierna nieśmiałość
Każdy pies przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości powinien zostać
zdyskwalifikowany
Brak typu: niedostateczne wykształcenie cech charakterystycznych dla rasy,
przez co pies odbiega wyglądem od innych przedstawicieli rasy.
Nozdrza całkowicie zamknięte.
Skrzywienie lub skręcenie szczęk, powodujące, że język jest stale widoczny.
Siekacze żuchwy położone za siekaczami szczęki.
Stale obnażone kły przy zamkniętym pysku.
Różnobarwne oczy (heterochromia)
Kolor nosa inny niż czarny
Uszy nie noszone prosto
Brak ogona (anuria) lub ogon wrośnięty
Szczątkowe palce na kończynach tylnych
Przeprosty w stawach skokowych
Szata długa, szorstka lub wełnista
Umaszczenie inne niż podane we wzorcu, a w szczególności czarne, czarne z płowymi
znaczeniami (czarne podpalane) oraz wszelkie odcienie rozjaśnionej czerni, zarówno
z białymi znaczeniami jak i bez znaczeń.
Wzrost i masa ciała wykraczające poza granice przewidziane wzorcem.
Upośledzenie oddychania
Głuchota.
Uwaga:
Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone
do moszny.
Do hodowli mogą być użyte jedynie sprawne fizycznie i zdrowe psy, o budowie typowej
dla rasy.